Mijn blog over sport kruimels op tafel

koffiekoeken de koers het leven een lekke band

mail mij!contact

20 juni 2014

Colombia-Ivoorkust

Colombia-Ivoorkust: hebt u ook gekeken?

En? Wat vond u ervan?

Neen. Ik moet mijn vraag anders stellen. Laat ik het zo zeggen: kijkt u ook zo graag naar ploegen die u eigenlijk niet kent?

Ik wel. Ik weet de uitslag al niet meer. Wacht, ik zoek het even op: 2-1 werd het, voor Colombia. Maar daar gaat het me niet om. Het plezier vind ik in de matchen tussen ploegen die ik niet ken, ploegen die het waarschijnlijk niet heel erg ver zullen brengen. Ploegen die alles geven in de eerste ronde, soms met verbluffend goed voetbal. Soms tenenkrullend slecht. Het zijn matchen vol verwachting, met ploegen die nog hopen op een mooi resultaat, een draw, een overwinning. Die hopen op de tweede ronde. Dan stel ik me de straten voor in die landen, ook met vlaggen en pleintjes vol supporters. Met voorbeschouwingen in de kranten, met analyses achteraf.

Maar het gaat toch vooral om mezelf, denk ik. Het zijn de matchen van het prille begin die me aanspreken. Als nog alles kan en niets beslist is. Straks, in de kwartfinales zijn het toch weer de grote ploegen die het onder mekaar zullen uitmaken. Maar nu nog even niet. Ik heb het ook met liedjes. Ik vind ze mooier als ze nog geen hit zijn. Als "Killer Queen" op nummer 27 binnenkomt in Top Pop, bijvoorbeeld. De oefenwedstrijdjes, vroeger zo half augustus, met ons ploegje tegen Herdersem, Buggenhout en - heel ver weg - Middelkerke, vond ik mooier dan de matchen in het seizoen. Alles kon toen nog, de nieuwe voetbalschoenen (die mochten we toen nog afhalen, zomaar gratis en voor niets bij de sponsor, "Raes Sport. Specialist voetbal en rolschaatsen.") knelden nog. We kregen de nieuwe truitjes met groen-rode strepen dwars over de borst.

Het is zoals de Dauphiné: net nog niet de Tour, maar wel al hetzelfde mooie weer, met dezelfde zuid-Franse wegen. Het is zoals de eerste ronde, straks op Wimbledon. Een Fransman tegen een obscure Brit. Het is zoals de aperitiefhapjes op een zomers feest. Hé, zeg je. Ze zien er lekker uit. Ik neem er eentje. En geef nog maar wat cava. En kijk, daar is ook X. En D., is zij dat daar niet? Ja, ik wil nog wel een hapje. De avond is nog jong en veelbelovend.

De hoofdschotel hoeft dan al niet meer. Wordt het toch weer Brazilië-Duitsland.

 

Terug naar overzicht