© 2014 Filip Osselaer - Alle rechten voorbehouden - 
Mijn blog over sport kruimels op tafel
koffiekoeken de koers het leven een lekke band
Deze ochtend zei ik "Goeiemorgen" bij de slager.
De drie mannen en de vrouw die voor me aan het wachten waren, keken me aan.
En zeiden niets.
"Ach", dacht ik. "Laat maar."
Maar eigenlijk: als we nu met z'n allen onze benauwdheid wat zouden minderen in 2016? Als we gewoon even anders zouden worden? Als we zouden milderen?
Dan zou het misschien eventjes een heel klein beetje minder zuur worden? Ja, toch? Dan zou ik een stukje uit mei 2014 hieronder misschien niet hoeven te hernemen? Heel misschien?
Mijn dorp W. zat in het nieuws.
Dat kwam zo: een brasserie heeft een speeltuin, daar spelen kinderen. Een buurman vindt dat niet leuk. En stapt naar de rechter. Dat kan. De rechter geeft hem gelijk: geen spelende kinderen meer, dus.
Dat is zuur. Vind ik. Vinden anderen.
Jaren geleden ging het in W. zo: het is vakantie, op nummer 1 staat The Sweet, met Poppa Joe. Straks wint Eddy weer de Tour. We staan vroeg op, in onze straat. Want we willen eerst wat voetballen, tussen de grote vuilnisbakken. Geen zakken, toen. Het zijn zware tonnen, met vis erin, en koffieresten en luiers, en klokhuizen en flessen en stukken bloemkool. Soms schieten we te hard met de bal. Dan gaat een vuilnisbak om. Geen erg, we rapen het vuil wel op met de hand. Soms helpen Michel en Roger, de buurmannen. Zij hebben vakantie. Michel werkt 'in ploegen' bij Volvo. Roger is politieman. Ze vinden het leuk om met al die kinderen samen in de straat te spelen. Soms trapt Roger te hard. En gaat de vuilniston om.
Soms gaat een bal door de ruit van een andere buur. Geen erg, we bellen even aan, laten Mariette weten dat de ruit gebroken is en vragen onze bal terug.
Na de middag trekken we naar het zwembad. Het is altijd mooi weer. Er is een massa volk. Uit de krakkemikkige geluidsinstallatie klinkt The Middle of the Road. Chirpy Chirpy Cheep Cheep. We zwemmen, voetballen, kruipen in de bosjes rond de visvijver, gooien stenen in de vijver, eten frieten, zwemmen, spurten, eten weer frieten.
En gaan naar huis, om echt te eten, na de frieten. Boterhammen met hesp. Boterhammen met kaas. Allemaal gekocht bij Maria, in het winkeltje op de hoek van de straat. 's Avonds blijft Maria langer open, in de vakantie. Want dan willen we allemaal nog een frisco (oranje, of geel. Soms met nootjes).
Om zeven uur verzamelen we weer: dan rijden we de Ronde van de Straat. Zeven toertjes door W. We zijn vandaag met z'n tienen. We gaan in rotvaart, eerst de kasseien van de Berg op, dan naar beneden, door de nieuwe wijk. Vandaag wint Wim. Morgen zal dat Jean zijn, overmorgen ik.
Dan is het tijd voor verstoppertje - 'piepken duik'. We kruipen door de hagen, en we trekken naar het stort. Daar ligt het huisvuil in hoge bergen opgestapeld. Ideaal om je te verstoppen. Lies heeft cola en fanta voor iedereen. Moeders en vaders drinken mee.
Voor even nog. Want dan moeten we naar binnen. Voor 'Spel zonder Grenzen, Jeux sans Frontières, It's a Knock Out, Gochi senza Frontiere'. En daarna Jerry Lewis.
En ' s anderendaags. Gewoon nog eens.
Zoete tijden.
© 2014 Filip Osselaer - Alle rechten voorbehouden -